به گزارش خبرنگار مهر، در عصر غيبت مهم‌ترين تكليف براى مردم، عمل به وظايف امر است، نه فقط خواستن و دل بستن و دعا كردن؛ زيرا نجات دنيا و آخرت انسان در عمل به وظيفه است، نه صرف آرزو و دعا و...در نظر داشته باشيم كه خواستن چيزى است و عمل به وظيفه چيز ديگر. هيچ‌گاه بيمار دلش نمى‌خواهد دواى دردش را بخورد، امّا موظف است كه بخورد، چون شفايش در آن نهفته و علاجش به خوردن آن بستگى دارد. البتّه ممكن است در مواردى خواستن با وظيفه هم جمع شود، امّا معيار عمل به وظايف است.

ميليون‌ها عاشق مى‌خواهند به خدمت حضرت شرفياب شوند، امّا اين وظيفه نيست، بلكه در حدّ خواستن و آمال و آرزو است و ميسّر نشدنش مسؤوليّت‌آور نيست، ولى ترك گوشه‌اى از وظايف امر شده، مسؤوليّت مى‌آورد، عمل به آن‌كه از وظايف دينى است و موجب خوشنودى حضرت بقيّة اللّه الأعظم عليه السّلام است،نه عدم لقاى او و تنها به توسّل و دعا قناعت نمودن.بلى!قطعا همه اين كارها خوب و ممدوح است،امّا ابدا جايگزين عمل به وظايف نمى‌شود.(۲)